นิทานอีสป: สามเณรผู้ลืมหน้าที่

ข้อมูลเบื้องต้น

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในวัดเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่บนภูเขาสูง มีสามเณรน้อยผู้หนึ่งที่มักจะขยันขันแข็งในการศึกษาธรรมะ และปฏิบัติศาสนกิจตามหน้าที่อย่างเคร่งครัด สามเณรน้อยเป็นที่รักของชาวบ้านและพระสงฆ์ทั้งหลาย เพราะความขยันและความตั้งใจของเขา

วันหนึ่ง สามเณรน้อยได้รับเชิญจากชาวบ้านให้ไปทำพิธีที่บ้านแห่งหนึ่งในหมู่บ้าน ชาวบ้านบอกว่าเป็นพิธีที่สำคัญมาก และต้องการให้สามเณรน้อยไปร่วมเพื่อเป็นสิริมงคล สามเณรน้อยรู้สึกเป็นเกียรติและดีใจมาก จึงรีบตอบรับคำเชิญโดยไม่ลังเล แต่ในความเร่งรีบนั้น สามเณรน้อยลืมที่จะบอกกล่าวพระอาจารย์และฝ่ายปกครองของวัดถึงการไปร่วมพิธีในครั้งนี้

เมื่อถึงเวลาพระอาจารย์และฝ่ายปกครองสังเกตว่าสามเณรน้อยหายไปโดยไม่บอกกล่าว ทั้งหมดต่างกังวลว่าอาจเกิดอันตรายกับสามเณร พระอาจารย์จึงส่งคนออกตามหา แต่ก็ไม่มีใครทราบว่าสามเณรไปที่ใด จนกระทั่งสามเณรน้อยกลับมาวัดในตอนเย็น พระอาจารย์ถามว่าไปไหนมา สามเณรน้อยจึงบอกความจริงว่าตนไปร่วมพิธีในหมู่บ้านมา

พระอาจารย์สอนว่า "การที่เธอไปทำสิ่งดีๆ เป็นเรื่องที่น่าชื่นชม แต่การไม่บอกกล่าวต่อผู้ปกครองก่อนนั้นเป็นเรื่องที่ผิด เพราะทำให้ผู้คนรอบข้างต้องเป็นห่วงและกังวล เราต้องมีความรับผิดชอบในหน้าที่ และรู้จักบอกกล่าวเมื่อจะทำสิ่งใดๆ"

สามเณรน้อยรู้สึกสำนึกผิดและสัญญาว่าจะไม่ทำเช่นนั้นอีก เขาจึงได้เรียนรู้ว่าการทำสิ่งที่ดีต้องทำอย่างมีสติ และไม่ลืมหน้าที่ของตนเอง

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
แม้การทำความดีจะเป็นสิ่งที่น่ายกย่อง แต่ความรับผิดชอบและการสื่อสารที่ดีเป็นสิ่งสำคัญไม่แพ้กัน เพราะการละเลยหน้าที่และไม่บอกกล่าวอาจทำให้คนรอบข้างเป็นห่วงและเกิดปัญหาได้